برای کسب اطلاع بیشتر و رزرو وقت با شماره تماس 09138986422 تماس بگیرید
زندگینامه امام زمان (عج):
نقش: امام دوازدهم شیعه
نام: محمد بن حسن
کنیه: ابوالقاسم، احمد و ...
زادروز: نیمهٔ شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ هـ.ق
زادگاه: سامرا
پدر: حسن عسکری
مادر: نرجس خاتون یا صیقل
لقب ها: حجت، مهدی، قائم، بقیةالله، حجةالله، صاحب‌الزمان، المنتظَر، غائب، صاحب‌الأمر، ولی عصر، منصور، منتقم و ...
پدر امام زمان (عج)، امام حسن عسگری می باشد
امام زمان (عج) کیست؟
محمد بن الحسن العسکری معروف به حجت بن الحسن، بنابر اعتقاد شیعیان دوازده‌امامی دوازدهمین و آخرین امام و همان مهدی موعود است. امام زمان فرزند حسن بن علی عسکری (امام یازدهم شیعیان) و همچون پیامبر اسلام نامش محمد و کنیه‌اش ابوالقاسم است. «امام زمان»، «صاحب الزمان»، «ولی عصر»، «قائم آل محمد» و «مهدی موعود» از القاب مشهور اوست.
پس از درگذشت حسن عسکری (امام یازدهم شیعیان) در سال ۲۶۰ هجری و سن ۲۸ سالگی، از آنجا که حسن عسگری برخلاف سایر امامان شیعه —که در زمان حیاتشان جانشین بعدی را تعیین کرده بودند— بطور علنی جانشینی برای خود برجای نگذاشته بود، بحران فکری و اعتقادی بزرگی در میان پیروان امام شیعه بوجود آمد. در این دوران که به «سالهای حیرت» موسوم است، شیعیان به فرقه‌های متعددی منشعب شدند. عده‌ای از شیعیان اعتقاد داشتند که از حسن عسکری فرزندی باقی نمانده‌است یا این فرزند در گذشته‌است؛ بسیاری از شیعیان امامت جعفر برادر حسن عسکری را پذیرفتند و گروه‌هایی نیز متوجه فرزندان و نوادگان امامان نهم و دهم شیعه شدند. اما اصحابی از حسن عسکری چنین گفتند که «وی پسری داشته که جانشینی مشروع برای امامت است». طبق گفتهٔ عثمان بن سعید، نایب و وصی حسن عسکری، این پسر مخفی نگاه داشته شده بود، چرا که ترس آن می‌رفت که توسط دولت دستگیر شود و به قتل برسد. دیدگاه این گروه که در ابتدا دیدگاه اقلیت شیعه بود، به‌مرور به دیدگاه تمامی شیعیان امامی تبدیل شد که شیعیان دوازده امامی فعلی هستند.
در باور کنونی شیعه دوازده امامی، حجت بن حسن در نیمهٔ شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ ه.ق. در سامرا به دنیا آمد؛ او در پنج سالگی و پس از وفات پدرش به امامت رسید. پس از وفات حسن عسکری، مهدی تنها از طریق چهار سفیر یا نائب با شیعیان تماس می‌گرفت. البته بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که از آغاز تعداد وکلا محدود به چهار تن نبوده و اصطلاح نیابتِ خاص در قرن‌های چهارم و پنجم هجری توسط علمای شیعه مانند شیخ توسی و برای تبیین غیبت صغری ایجاد شده‌است. پس از یک دوره هفتاد ساله (موسوم به غیبت صغری) و با مرگ علی بن محمد سمری، چهارمین نائب امام دوازدهم شیعه، بار دیگر حیرت شیعیان را فراگرفت. آنها در نهایت در سده پنجم به تبیینی عقلی در کلام شیعه از غیبت امام دست یافتند. به باور شیعیان، پس از دوران سفرا، شیعیان با مهدی در ارتباط نیستند و این دوران را اصطلاحاً غیبت کبری می‌نامند. پس از پایان دورهٔ غیبت، وی با عنوان مهدی قیام خواهد کرد و او کسی خواهد بود که از طریق وی حق و عدالت بار دیگر به پیروزی خواهد رسید.
اعتقاد به امام غائب، برکات متعددی برای شیعیان تحت آزار و ستم داشت. از آنجا که امام غائب پتانسیل تهدید کمتری نسبت به یک امام حاضر داشت تنش‌ها با حاکمان سنی مذهب کاهش یافت. اعتقاد به ظهور امام غائب باعث شد که انتظار بتواند جایگزین چالش مستمر نظام سیاسی حاکم شود. امام غائب باعث عامل وحدت شیعیانی شد که پیش از آن، هر گروه، دور یکی از امامان حاضر گرد می‌آمدند و دچار انشقاق شده بودند. به علاوه اعتقاد به ظهور امام غایب (به عنوان مهدی)، شیعیان را در تحمل شرایط دشوار یاری نموده و به آنها امید آینده‌ای سرشار از دادگری داده است.
خانواده امام زمان (عج)
پدر امام زمان (عج):
به باور شیعیان، پدر امام زمان (عج)، امام حسن عسکری(ع)، امام یازدهم است. اهل سنت، بر اساس احادیثی که عالمان شیعه آن را ضعیف دانسته‌اند، نام پدر امام زمان را عبدالله ذکر کرده‌اند.
مادر امام زمان (عج):
مادر امام زمان(ع) به نام‌های متعددی خوانده شده است: نرجس، سوسن، صقیل یا صیقل، حدیثه، حکیمه، ملیکه، ریحانه و خمط. در مجموع چهار گونه روایت درباره سرگذشت و ویژگی‌های مادر امام زمان نقل شده است؛ بر اساس روایتی که ابتدا شیخ صدوق در کمال الدین و تمام النعمة آن را نقل کرده، مادر امام زمان (عج) شاهزاده‌ای رومی دانسته شده و در روایت‌هایی دیگر، بدون اشاره به سرگذشت او، تنها به تربیت مادر امام زمان در خانه حکیمه، دختر امام جواد(ع) اشاره شده است. بنابر دسته سوم ـ روایاتی که مسعودی در اثبات الوصیة آنها را نقل کرده ـ مادر امام زمان علاوه بر تربیت در خانه عمه امام یازدهم، در همان خانه هم به دنیا آمده است. روایات دسته چهارم تفاوت اساسی با سه دسته اخیر دارند. در این روایات مادر امام زمان (عج)، کنیزی سیاه‌پوست دانسته شده است. سه دسته اول روایات را می‌توان به نوعی تکمیل‌کننده یکدیگر دانست، اما دسته چهارم روایات درباره مادر امام زمان، قابل جمع با دیگر نقل‌ها نیست. با این حال برخی برای هماهنگ کردن این چهار دسته، گفته‌اند که می‌توان این روایت را درباره مادر با واسطه یا مربی مادر امام زمان تلقی کرد.
عمه پدر امام زمان (عج):
حکیمه، دختر امام جواد(ع) و عمه امام حسن عسکری(ع)، همزمان با چهار امام زندگی کرده و بر اساس منابع شیعی، شاهد و راوی ولادت امام زمان(ع) بوده است، مادر امام زمان در خانه او تربیت شده و بسیاری از روایات درباره ولادت امام زمان، از او نقل شده است.
جده امام زمان(عج):
جدّه، مادر امام حسن عسکری(ع) و مادربزرگ امام زمان(ع) که در روایات به همین نام خوانده شده است. بر اساس منابع، پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) امور شیعیان به طور عمده بر دوش او قرار گرفته و نقش مهمی در نگهداری شیعه ایفا کرده است.
عموی امام زمان (عج) :
جعفر بن محمد، عموی امام زمان پس از درگذشت امام حسن عسکری، مدعی امامت شد و به همین دلیل جعفر کذاب خوانده می‌شود. منابع روایی، او را اهل فسق و فجور و گناهان بزرگ دانسته‌اند. او علاوه بر ادعای امامت و انکار وارث امام عسکری(ع)، دولتمردان وقت را بر ضد امام دوازدهم تحریک کرد بر اساس برخی منابع، او تا پایان زندگی بر ادعای خود باقی ماند و خود را امام می‌دانست. برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که او از ادعای خود دست برداشت و توبه کرد و شیعیان به جای جعفر کذاب، او را جعفر تائب می‌خواندند. جعفر کذاب در ۴۵ سالگی در سامرا درگذشت.
خواهر و برادر امام زمان (عج):
در بیشتر منابع شیعه و سنی از امام زمان عج به عنوان تنها فرزند امام حسن عسگری(ع) یاد شده است. هر چند اقوال دیگری هم آمده است که ایشان دو برادر و سه خواهر دارد.
همسر و فرزند امام زمان (عج):
در سالهای اخیر بحثی جدید مطرح شده است که سابقه ایی در کتب شیعه ندارد که آیا در زمان غیبت و حتی زمان ظهور، امام زمان(عج) همسر و فرزند دارند یا خیر. سه نظر پیرامون این ماجرا وجود دارد. موافقانی مثل علامه مجلسی و سید محمد صدر عمدتا به تعدادی از روایات و ادعیه استناد می کنند که در آنها به فرزندان و همسر امام زمان(عج) اشاره می شود.
مخالفان ازدواج امام زمان(عج) می گویند کسی که ازدواج می کند نمی تواند ناشناخته باقی بماند در حالیکه غیبت امام برای ناشناخته بودن ایشان است. همچنین به روایاتی استناد می کنند که صراحتا می فرمایند امام عصر (عج) در زمان غیبت و ظهور فرزندی ندارند.
گروه دیگری مانند سید جعفر مرتضی عاملی این قضیه را محل شک و تردید می داند و ترجیح می دهند که در این مورد سکوت کنند.
دوران زندگی امام زمان ( عج ):
دوران زندگی امام زمان(عج) به چهار دوره تقسیم می شود:
۱ ـ از تولد تا غیبت:
حضرت مهدی(عج) پس از تولد حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر بزرگوارشان امام عسکری علیه السلام به صورت نیمه مخفی زندگی کردند. یکی از کارهای بسیار مهمی که حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در این دوره انجام دادند این بود که امام مهدی(عج) را به بزرگان شیعه معرفی کردند تا در آینده در مسئله امامت دچار اختلاف نشوند.
۲ ـ غیبت صغری:
پس از شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در سال ۲۶۰ ق دوره غیبت صغری آغاز شد و تا سال ۳۲۹ ق ادامه پیدا کرد. در این دوره حضرت مهدی(عج) از طریق چهار نائب به ادامه امور مردم می پرداختند.
۳ ـ دوره غیبت کبری:
این دوران از سال ۳۲۹ ق شروع شد و تا زمانی که خداوند مصلحت بدانند ادامه خواهد داشت در این دوره پاسخ به پرسش ها و احکام مردم بر عهده نایبان عام آن حضرت است و حضرت نایب خاصی برای این دوره معرفی نکرده اند.
۴ ـ دوره حکومت:
پس از ظهور، امام زمان(عج) بر اساس احکام اسلام حکومت واحد جهانی تشکیل خواهند داد که در سایه آن سرتاسر عالم پر از عدل و داد خواهد شد.
امام زمان (عج) دستور ساخت مسجد جمکران را داده استمسجد جمکران میعادگاهی برای منتظران حضرت صاحب الزّمان(عج):
بعد از گذشت ۱۱۳ سال از شروع غیبت (صغرا و کبرا) در سال ۳۷۳ ه. ق. برای اوّلین مرتبه وجود مقدّس امام عصر(عج) مستقیم و بدون واسطه، خودشان دست به کار شدند و در تشرّفی در عالم بیداری دستور ساخت مسجد مقدّس جمکران را ابلاغ فرمودند تا کعبه ای بنا شود که عاشقی و انتظار را تفسیر کند و در این میان، میعادگاهی برای چشم انتظاران حضرت موعود(عج) شود، دل سوختگانی که گرد هم آیند تا با نماز و دعا برای فرج، طواف عشق به جای آورند.
در شب سه شنبه ۱۷ ماه رمضان سال ۳۷۳ ه. ق. حسن بن مثله جمکرانی به دستور مولایش فرا خوانده شد و در همین مکان فعلیِ مسجد، حضرت را با جمعی از همراهان ملاقات کرده و دستور بنای مسجد را با تشریفات خاصّی دریافت کرد. همچنین حضرت امر فرمودند که مردم به این مکان روی بیاورند و اعمال خاصّی نیز برای آن مشخّص فرمودند که نتیجه آن توجّه مردم به حضرت و درخواست ظهور ایشان است.
چرا مسجد جمکران را چهارشنبه شب‌ها زیارت می‌کنیم؟
بیشتر کاروانها و برنامه ریزی های زیارت مسجد جمکران در شبهای چهارشنبه انجام می شود که شاید بسیاری از ما دلیل آن را ندانیم.
حضرت بقیةاللَّه(عج) فرمودند: فردا شب که شب چهارشنبه است، آن بز را به همین جایگاه بیاور و ذبح کن و روز چهارشنبه که هجدهم ماه رمضان است، گوشت آن را به بیماران صعبالعلاج انفاق کن که خداوند، همهشان را شفا عنایت می‌کند. همین تعیین زمان از جانب امام عصر(عج) روز دیدار عشقان را هم مشخص کرد و فضیلت بخشید.
بعضی‌ها اسم امتحان که می‌آید، دل شوره می‌گیرند، دندان‌های‌شان به هم فشرده می‌شود و دستشان یخ می‌کند. برای خیلی‌ها آزمون و امتحان با استرس، دل‌شوره و نگرانی همراه است. و این موضوع فقط به افرادی که امتحان دارند، مربوط نیست و اطرافیان را هم درگیر می‌کند.
فصل امتحانات که می‌رسد گاهی پدر و مادرها بیش تر از فرزندان‌شان نگران می‌شوند. و اغلب این نگرانی به فرزندان هم منتقل می‌شود و موجب استرس بیش تر آن ها می‌شود. اگر می‌خواهید به فرزندتان کمک کنید، بهتر است شرایط و محیط خانه را طوری فراهم کنید که فرزندتان آرامش و تمرکز بیشتری داشته باشد و در امتحانات نتیجه بهتری بگیرد.
جایی برای درس خواندن
درس خواندن در محیطی آرام با شرایط مناسب با تمرکز و یادگیری بیش تری همراه است. نور و رنگ، شیوه چیدمان، نظم و ترتیب محیطی که در آن مطالعه انجام می‌شود، در میزان تمرکز و یادگیری موثر است.
ذیلا رعایت نکات و مواردی که به نظر می رسد می تواند به شما کمک می‌کند تا محیط خانه را برای درس خواندن فرزندتان آماده کنید آورد ه شده است:
محل مشخصی را در خانه برای انجام دادن تکالیف مدرسه فرزندانتان در نظر بگیرید و برای تمرکز بیش تر و یادگیری بهتر از او بخواهید همیشه در همان محل مطالعه کند و تکالیف مدرسه‌اش را انجام دهد.
انجام تکالیف مدرسه در رختخواب، سر میز غذا و یا در حال تماشای تلویزیون موجب کاهش تمرکز می‌شود.
بهتر است اتاق جداگانه‌ای را برای مطالعه و درس خواندن فرزندتان در نظر بگیرید و در صورتی که این امکان وجود ندارد، گوشه‌ای از خانه را که سر و صدای کمتر، تهویه و نور و روشنایی مناسبی دارد، به این کار اختصاص دهید.
نظم و ترتیب
نظم و ترتیب و تمیزی محیط مطالعه موجب افزایش تمرکز و قدرت یادگیری می‌شود. در ایام امتحان، محیط خانه را تمیز و مرتب نگه‌دارید.
شاید لازم باشد فرزندتان را در تمیز نگه‌داشتن اتاق و محل مطالعه‌اش کمک کنید.
نظم در ساعات غذا خوردن، خوابیدن و بیدار شدن هم در این کاهش استرس نقش مهمی دارد و لازم است در ایام امتحانات بیشتر به این موضوع اهمیت داده شود و همه افراد خانواده در برقراری این نظم همکاری کنند.
نور و روشنایی
مطالعه و درس خواندن از فعالیت‌هایی است که برای انجامش به نور و روشنایی مناسب نیاز است نوری بتوان کلمات را به وضوح و بدون نیاز به خم شدن به سمت کتاب از فاصله 30 سانتی‌متری به راحتی مشاهده کرد.
نور نامناسب موجب خواب آلودگی، نداشتن تمرکز و مشکلات بینایی می‌شود.
نور مهتابی‌های فلورسنت بدترین نوع و نور طبیعی و روشنایی روز بهترین نوع نور برای مطالعه هستند.
بنابراین بهتر است فرزندانتان را تشویق کنید در ساعات روشن روز تکالیفشان را انجام دهند. در صورت نیاز به استفاده از روشنایی مصنوعی، بهتر است از ترکیب نورهای زرد و سفید که شبیه به نور روز است، استفاده شود.
بهتر است تمام این نور به صورت عمومی و در کل فضای اتاق تامین شود.
در صورت کم بودن نور عمومی اتاق بهتر است برای تامین روشنایی از نور موضعی چراغ مطالعه با لامپ‌هایی با نور زرد استفاده شود. برای دید کافی و نیفتادن سایه دست روی کاغذ نور باید طوری تنظیم شود که از سمت چپ بتابد.
تغییر چیدمان ویژه امتحان
گاهی وقت‌ها لازم است چیدمان اتاق مطالعه فرزندان را در ایام امتحان تغییر داد. مطالعه نیاز به تمرکز دارد، بنابراین بهتر است اسباب‌بازی‌ها، لوازم، قاب عکس و سایر وسایلی که ممکن است تمرکز فرزندتان را هنگام مطالعه از بین ببرد، به طور موقت از معرض دید او بردارید. این کار را با همکاری و نظر او انجام دهید و اگر فرزندتان سن کمی دارد، برایش توضیح دهید که پس از مرور درس‌ها و آماده شدن برای امتحان می‌تواند با اسباب بازی‌هایش بازی کند.
تماشای تلویزیون
گاهی وقت‌ها دانش‌آموزان برای انجام ندادن تکالیف مدرسه و کم‌کردن استرسی که دارند به دیدن برنامه‌های تلویزیونی پناه می‌برند و ساعت‌ها پای تلویزیون می‌نشینند و حتی برنامه‌هایی را که مناسب سن‌شان هم نیست، تماشا می‌کنند. این طور مواقع بهتر است تلویزیون را از اتاق یا محل مطالعه آن ها بردارید و زمان مشخصی را هم برای تماشای برنامه مورد علاقه‌شان در نظر بگیرید.
رفت و آمدها و میهمانی‌ها
در ایام امتحانات بهتر است برنامه دید و بازدیدها و میهمانی‌ها را کمی‌تغییر دهید. برای آرامش بیش تر فرزندان درصورت امکان شبهای امتحان به میهمانی نروید و میهمان دعوت نکنید.
در صورتی که این امکان وجود نداشت، دید و بازدید را به بعدازظهر موکول کرده و برنامه‌تان را طوری تنظیم کنید که در ساعات ابتدایی شب محیط خانه شرایط عادی و آرامی‌داشته باشد.
یکی از سئوالاتی که همیشه با آن روبرو هستیم این است که چطور از اتلاف وقت جلوگیری کنیم و چگونه رفتار کنیم تا بهترین استفاده را از زمان برده باشیم. این مطلب به ما در این زمینه کمک خواهد کرد.
11 راه برای اینکه از اتلاف وفت جلوگیری کنیم در زیر نشان داده شده است
اهدافتان را بشناسید
در اینجا منظور ما اهداف کلی تان است حال چه برای کار چه برای زندگی شخصی. به طور مثال شما قصد دارید که تعادل بهتری بین کار و زندگی شخصی خود ایحاد کنید ، بیشتر ورزش کنید، و بیشتر با کودک خود زمان سپری کنید. وقتی که اهداف کلی تان را مشخص کردید می توانید انها را به کار های کوچک تقسیم کرده و وارد زندگی روزمره تان کنید.
زمان بندی کنید
ممکن است یک یا چند هفته طول بکشد تا متوجه شوید که کارهایی که همواره انجام می دهید چقدر زمان می برند- مثلا شستشوی لباس ها ، اماده کردن صبحانه ، مرتب کردن تختخواب. اکثر افراد زمانی بیش از حد نیاز برای کار های روزانه مثلا دوش گرفتن در نظر می گیرند و در مقابل زمان کمی را برای انجام کار های سخت تر و سنگین تر مانند نوشتن گزارش اختصاص می دهند. اگر شما بدانید که برای هر کار چقدر وقت می گذارید، بهتر می توانید ان را مدیریت کنید.
اولویت بندی
کارهایی که باید انجام دهید را 4 دسته کنید: 1 - مهم و ضروری 2 - مهم ولی غیر ضروری 3 - غیر مهم اما ضروری 4 - غیر مهم و غیر ضروری هدف این است که کمترین تعداد کار را در لیست مهم و ضروری داشته باشید زیرا این موارد با انباشته شدن سبب ایجاد استرس می‌شوند. اگر شما بتوانید زمانتان را خوب مدیریت کنید باید بیشتر کارهایی غیرضروری اما مهم داشته باشید. این دسته جایی است که شما بیشتر کارهای مهم را انجام می‌دهید و از دستپاچگی در آینده جلوگیری می‌کنید.
برای روزتان برنامه بریزید
وقتی که متوجه شدید هر کاری چقدر زمان می‌برد و کارهای مهم کدامند، شروع به برنامه ریزی کنید. منعطف باشید. کارهایتان را بیشتر بعد از ظهر پیش می‌برید یا صبح زود؟ دوست دارید عصرها وقت آزاد داشته باشید؟ ببنید بیشترین بازده برای شما در کدام حالت است و از تغییر دادن برنامه‌ها نهراسید.
کارهای سخت‌تر را زودتر انجام دهید
مارک تواین معتقد است اگر کار شما خوردن یک قورباغه است، اولین کاری که صبح انجام می‌دهید باید خوردن آن باشد و اگر کارتان خوردن ۲ قورباغه است، حتما اول بزرگتر را بخورید. به عبارت دیگر، اگر باید کار سختی را در روز انجام دهید آن را اول وقت انجام دهید تا بقیه روز نگران آن نباشید.
آیا ارزش وقت گذاشتن دارد؟
قبل از انجام هر کاری فکر کنید که آیا این کار شما را به هدف اصلیتان نزدیک می‌کند؟ مثلا زمانی را که برای انجام فعالیت اضافی سر کار که هیچ کس از شما نخواسته انجام دهید را می‌توانید در باشگاه و یا بودن در تمرین پیانو کودکتان بگذرانید.
خود را فریب ندهید
اگر ساعت 9 را برای کاری در نظر گرفته‌اید به آن پایبند باشید. ۹:۱۷ برای انجام ان کار دیر شده است. از دست دادن زمان یک کار باعث می‌شود زمان کارهای دیگر را نیز از دست دهید. اگر می‌خواهید انعطاف پذیر باشید برای خودتان حق انتخاب بگذارید مثلا جواب دادن به ایمیل‌ها یا مرتب کردن کاغذها.
از یک جا شروع کنید!
دلتان نمی‌خواهد هیچ کاری انجام دهید؟ بر تنبلی خود غلبه کرده و از یک کار کوچک شروع کنید. با پیشرفت کوچکی در کارتان انگیزه برای انجام بقیه کارها پیدا می‌کنید.
بهره بردن از تمام زمان‌ها
15 دقیقه قبل از رفتن به جایی زمان دارید؟ بهترین زمان برای وبگردی و دنیای مجازی است؟ با بهره بردن از همین زمان اندک متعجب خواهید شد! در نظر بگیرید که روزانه 4 تا 15 دقیقه یک ساعت می‌شود که می توان در ان کارهای زیادی انجام داد.
محدودیت‌های زمانی تعیین کنید
«این بیشترین زمانی است که می‌توان برای این کار اختصاص داد»؛ برای همه کارها این جمله را بگویید و عدد مشخص کنید. ممکن است کار شما زودتر از آن تمام شود اما حداقل بیشتر طول نکشیده است و به مرور زمان این محدودیت‌های زمانی را به واقعیت نزدیک کنید.
برنامه‌ریزی برای کارهای خوب
اصلی‌ترین هدف از استفاده بهتر از زمان برای این است که بتوانید وقت بیشتری را صرف کارهایی که دوست دارید کنید. کارهایی مهیج، سالم و غیر شغلی را در طول هفته در نظر بگیرید تا شما را نسبت به برنامه‌ریزی‌هایتان خوش‌بین و با انگیزه نگه دارد. این موارد می‌تواند شامل تمرین کردن، استراحت، میان وعده و یا حتی سفر باشد. به خصوص وقتی کاری سنگین را تمام کرده‌اید.
حضرت زهرا (س) : پاداش خوشرویی در برابر مؤمن بهشت است ،
و خوشرویی با دشمن ستیزه جو ، انسان را از عذاب آتش باز می دارد .
هرگز به کودک تان نگویید پیشه آینده اش چه باشد.
همواره به او ادب و ستایش به دیگران را آموزش دهید،
چون با داشتن این ویژگیها همیشه او نگار مردم و
شما در نیکبختی خواهید بود و اگر این گونه نباشد،
هیچ پیشه ای نمی تواند به او و شما بزرگواری بخشد.((اُرد بزرگ))