این کاردستی ساده با روش کاغذ و تا و فقط با یک تکه برگ کاغذ مربع شکل درست می شود و نیاز به وسایل خاصی ندارد.
نباید تأخیر در رشد گفتاری را با تأخیر در یاد گرفتن صحبت کردن به طور قابل فهم اشتباه کرد. تأخیر در رشد گفتاری به معنی تأخیر در شروع بیان کلمات با معنی به صورت تکی و پس از آن کنار هم گذاشتن دو یا سه کلمه بامعنی است. تکلم به صورت قابل فهم پدیده‌ای است که به‌تدریج ظاهر می‌شود و نقایص کلامی خفیف در کودکان خردسال بسیار شایع است.
علل عقب ماندگی گفتاری
شایع‌ترین شکل گفتار نامفهوم، نوک زبانی صحبت کردن است. این مرحله‌ای است که بسیاری از اطفال هنگامی که شروع به صحبت کردن می‌کنند، آن را طی می‌کنند. علت آن، بیرون زدن زبان از بین دندان‌ها در زمان تلفظ حرف «س» است و تقریباً همیشه بدون درمان از بین می‌رود، ولی شما می‌توانید با متوجه ساختن کودک نسبت به زبانش و حرکات آن با دادن غذاهایی به او که نیاز به لیسیدن یا مکیدن دارند، به فرزند خود کمک کنید دچار این نقیصه نشود.
احتمالاً شایع‌ترین علت تأخیر در رشد گفتاری عبارت است از صحبت نکردن با کودک، آواز نخواندن برای او، و بازی نکردن با او. همه کودکان به طور طبیعی تمایل دارند در فعالیت‌های بزرگ‌ترها شرکت کنند و اگر شما زیاد با کودکتان حرف بزنید، تمایل بسیار زیادی برای شرکت در گفت‌وگو با شما خواهد داشت. این یکی از بهترین راه‌های تسریع رشد گفتاری است.
قبل از اینکه از تأخیر رشد گفتاری کودکتان نگران شوید، از شوهر و اعضای خانواده‌تان بپرسید با چه سرعتی شروع به حرف زدن کرده‌اند، زیرا غالباً تأخیر در رشد گفتاری علت موروثی دارد.
به یاد داشته باشید که دخترها معمولاً زودتر از پسرها صحبت می‌کنند و دو زبانه بودن سبب تأخیر گفتار نمی‌گردد.
کودکانی که دیر زبان باز می‌کنند به طور کلی در خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که در آنها بی‌ثباتی عاطفی بیشتر، میل به کمال‌گرایی افزون‌تر، والدینی که فعالیت‌ها و استقلال کودک را محدود می‌کنند و تقریباً همیشه نوعی حمایت‌گری مفرط دیده می‌شود. این نوع خانواده مولد سردرگمی و تنش است. نارضایتی و انتقاد والدین نیز می‌تواند سبب عقب افتادن رشد گفتاری شود و نیز خیلی وقت‌ها با تولد یک کودک جدید، گفتار کودک با اشکال مواجه می‌شود.
حتی اگر فرزندان دیگری هم دارید، برای یاد دادن حرف‌زدن به کودکتان به آنها تکیه نکنید. کودک حرف‌زدن را بیشتر از والدین خود می‌آموزد تا برادرها و خواهرهای بزرگ‌تر. هر یک از والدین می‌تواند به وسیله حرف‌زدن با کودک و خواندن برای او کمک مؤثری به رشد گفتاری وی بنماید.
کم‌شنوایی می‌تواند منجر به تأخیر در رشد گفتاری شود و به همین دلیل آزمایش شنوایی بسیار حائز اهمیت است. اگر کودک ناشنوا باشد حرف زدن را یاد نمی‌گیرد. لکنت زبان، جز در موارد بسیار شدید، در رشد گفتاری اشکالی ایجاد نمی‌کند. سوءرفتار با کودک تقریباً همیشه رشد گفتاری را به تعویق می‌اندازد.
برخی از مراحل مهم در اوایل رشد زبان
محققین ۵۷ مرحله مهم رشد زبان را در طول ۳ سال اول زندگی کودکان تعیین کرده‌اند. دلیل انتخاب این مراحل، اهمیت آنها به عنوان شاخص‌هایی برای رشد زبان شناختی است.
اصطلاح زبان به هر نوع سیستم ذخیره‌سازی یا تبادل اطلاعات اطلاق می‌گردد. بنابراین نه تنها گفتار، بلکه گوش دادن، درک مطلب، و ارتباط برقرار کردن با شیوه‌های بصری مانند لبخند زدن یا شناختن اشخاص یا اشیا آشنا را نیز در بر می‌گیرد. حتی شاید تقلید یا انجام اطوار و اشارات نیز جزئی از پدیده‌های زبان باشد.
فهرست مراحل مهم رشد زبان
این فهرست عمدتاً به دلیل اینکه بتوان علل شنیداری، بصری، و کلامی عقب‌ماندگی زبان را از هم تشخیص داد، به سه بخش تقسیم شده است:
– بیانگری شنیداری (صداهای اولیه‌ای که کودک از خود در می‌آورد، نام بردن اشیا، و …).
– گیرندگی شنیداری (پاسخ به صداها، کلمات و فرامین، و …).
– بصری.
شایع‌ترین علت تأخیر در رشد گفتاری عبارت است از صحبت نکردن با کودک
ممکن است برخی از کودکان نتوانند کلمات را به‌درستی ادا کنند ولی درک شنیداری و مهارت‌های ارتباط بصری آنها طبیعی باشد. از سوی دیگر ممکن است یک کودک ناشنوا به علت اختلال در درک شنیداری دچار تأخیر گفتاری باشد، ولی مهارت‌های برقراری ارتباط بصری او طبیعی باشد. به همین دلیل آزمون‌ها به صورتی طراحی شده‌اند که بتوان جنبه‌های مختلف تأخیر زبانی را از هم تفکیک کرد. به یاد داشته باشید که سنین ذکر شده حد متوسط هستند، بنابراین کودک شما ممکن است هر یک از مهارت‌ها را زودتر یا دیرتر از زمان گفته شده فراگیرد و هیچ‌وقت این اتفاق دقیقاً در زمان گفته شده رخ نخواهد داد.
نتایج آزمون ها
کودکی که به طور کلی هیچ صدایی در نمی‌آورد باید موجب نگرانی شود و ممکن است به چندین نوع آزمایش از جمله آزمون‌های شنوایی نیاز داشته باشد. اگر کودک شما در چند ماه اول بی‌صداست، به محض اینکه متوجه موضوع شدید به پزشک یا مرکز بهداشت مراجعه کنید.
زمانی که کودک اولین کلمه را ادا می‌کند اهمیت اساسی دارد، ولی محدوده طبیعی این زمان بسیار گسترده است. اگر کودک شما در دو سالگی یک کلمه بامعنی می‌گوید، در صورتی که به‌تدریج کلمات دیگری نیز بیان کند، احتمالاً جای نگرانی نیست. از سوی دیگر اگر کودک شما در ۵ / ۲ سالگی صدا در می‌آورد ولی هنوز کلمه‌ای ادا نمی‌کند، بایستی به پزشک یا مرکز گفتار درمانی مراجعه کنید.
الگوهای گفتاری کودکانه مثل نوک زبانی صحبت کردن یا لکنت زبان مختصر تا چهار سالگی قابل قبول است، ولی در مورد نامفهوم بودن گفتار اگر دوام یابد و چشم‌گیر باشد بایستی به کارشناس گفتار درمانی مراجعه کرد.
مراحل اولیه مهم در رشد زبانی با ارائه سن متوسط بر حسب ماه
– بیانگری شنیداری
به آهستگی صدا در می‌آورد (۳ ماه)
در پاسخ به شما صدا در می‌آورد (۲ ماه)
می‌خندد (۴ ماه)
حباب تولید می‌کند (۷ ماه و ۳ روز)
هجاهای تکی را زیر لب زمزمه می‌کند (دادادادا) (۱۰ ماه)
زمزمه چندهجایی (۱۰ ماه و ۸ روز)
ماما / بابا می‌گوید ولی نه در جای درست (۱۰ ماه)
ماما / بابا با کاربرد صحیح ( ۱۴ ماه)
اولین کلمه غیر از ماما / بابا ( ۱۷ ماه)
چهار تا شش کلمه مختلف (۲۳ ماه)
دو یا چند نیاز را به زبان می‌آورد (۲۰ ماه)
جملات دو کلمه‌ای (۲۳ ماه)
۵۰ کلمه جداگانه یا بیشتر (۲۵ ماه)
هر نوع استفاده از «من» یا «تو» ( ۲۸ ماه)
از حروف اضافه استفاده می‌کند (۳۴ ماه)
گفت‌وگوهای کوتاهی انجام می‌دهد (۳۴ ماه)
نام و کاربرد دو شیء را می‌گوید (۳۴ ماه)
استفاده درست از ضمیر «من» (۳۶ ماه)
– گیرندگی شنیداری
نسبت به صدا واکنش نشان می‌دهد (۱ ماهگی)
در جهت صدا به طرفین می‌چرخد (۲ ماه)
برخی صداها را می‌شناسد (۳ ماه)
با صدای زنگ به طرفین می‌چرخد (۵ ماه)
با صدای زنگ به طرفین و سپس به پایین می‌چرخد (۸ ماه)
با شنیدن فرمان «نه» دست از عمل بر می‌دارد (۱۰ ماه)
فرمان‌های یک مرحله‌ای را اجرا می‌کند (۱۳ ماه)
فرمان‌های دو مرحله‌ای را اجرا می‌کند (۲۵ ماه)
به اشیا نام برده شده اشاره می‌کند (۲۷ ماه)
به اشیائی که کاربرد آنها گفته می‌شود اشاره می‌کند (۳۲ ماه)
فرمان‌هایی را که با استفاده از حرف اضافه بیان می‌شوند اجرا می‌کند (۳۶ ماه)
– بصری
لبخند می‌زند (۱ ماه و نیم)
پدر و مادر را می‌شناسد (۲ ماه)
اشیا را می‌شناسد (۲ ماه)
به حالات چهره پاسخ می‌دهد (۴ ماه)
ردیابی با چشم (۴ ماه)
هنگام ترسیدن پلک می‌زند (۴ ماه)
بازی‌هایی را که با اطوار و اشارات همراه‌اند تقلید می‌کند (۹ ماه)
فرمان‌هایی را که با حرکات بیان می‌شوند اجرا می‌کند (۱۱ ماه)
بازی‌هایی را که با اطوار و اشارت همراه‌اند شروع می‌کند (۱۲ ماه)
به اشیا دلخواه اشاره می‌کند (۱۷ ماه)
آزمون‌های کلامی
این آزمون‌ها به چند مقوله تقسیم می‌شوند که عبارت اند از:
اطلاعات عمومی: تو چند تا چشم داری؟
درک عمومی: اگر زانویت خراشیده شود چه می‌کنی؟
حساب: جیمز ده تیله داشت و چهار تای دیگر هم خرید. الان روی هم چند تا تیله دارد؟
تشابهات: گلابی و پرتقال از چه نظر به هم شبیه‌اند؟
معلومات لغوی: یاقوت چیست؟
آزمون‌های عملکردی:
این آزمون‌ها به پنج مقوله تقسیم می‌شوند: کامل کردن تصویر، مرتب کردن تصاویر، طراحی با مکعب، چیدن قطعات، جفت کردن.
کامل کردن تصویر
تصاویری از اشیاء آشنا را که قسمتی از آنها حذف شده است به کودک خود نشان دهید. کودک شما بایستی بتواند قسمت حذف شده، مثل چشم حذف شده یک خرگوش، را تشخیص دهید.
مرتب کردن تصاویر
یک رشته از تصاویر مثل تصویرهای یک داستان مصور را به ترتیب غلط بچینید. کودک شما بایستی آنها را به‌درستی بچیند تا یک داستان را تشکیل دهند.
جفت کردن
مجموعه‌ای از اشکال مثل حلقه، ستاره، لوزی، و مثلث، از هر یک دو عدد، به کودک نشان دهید. کودک شما بایستی شکل‌های همانند را انتخاب کند.
چیدن قطعات
تصویر بزرگ یک شیء آشنا مثل صورت انسان یا تصویر اسب را مانند یک پازل ساده به چند قطعه تقسیم کنید. کودک شما باید در کم‌ترین زمان، قطعات را کنار یکدیگر بگذارد و تصویر درست را بسازد.
طراحی با مکعب
از کودکتان بخواهید با استفاده از مجموعه‌ای از مکعب‌ها (سرخ، سفید، نصف سرخ و نصف سفید) طرح‌هایی را که ابتدا خودتان طرز درست کردن آنها را نشان می‌دهید درست کند. ابتدا فقط از چهار مکعب استفاده کنید ولی به‌تدریج که کودک بزرگ‌تر می‌شود، تا ۹ مکعب به کار ببرید.
تک‌فرزندان افرادی هستند که در مرکز توجه والدین قرار دارند
"تک فرزندی"؛ مسئله‌ای که این روزها به دلیل عوامل فرهنگی، اجتماعی و دغدغه‌های شخصی بسیاری از زوجین امروزی را نسبت به خانواده‌های نسل قدیم درگیر کرده و تبعات خاصی را برای کودک و خانواده ایجاد کرده است در همین راستا یک روانشناس تخصصی کودک "تک‌فرزندی" را پدیده‌ای چند بعدی دانست و گفت: "تک‌فرزندان" افرادی هستند که در مرکز توجه والدین قرار دارند لذا این کودکان به دلیل برآورده شدن نیازهایشان ناکامی را کمتر تجربه می‌کنند و والدین آنها "تک‌فرزندی" "خودمحوری" و "خودخواهی" را برای فرزندشان معنا می‌کنند.
طالعی با بیان اینکه "تک‌فرزندی" پدیده‌ای چند بعدی و چند محوری است که نمی‌توان دلیل مشخصی برای آن در نظر داشت، افزود: بروز پدیده "تک‌فرزندی" وابسته به زمان ازدواج و فرزندآوری زوجین است، بطوریکه در این زمان مفهوم اساسی بلوغ اجتماعی، فکری و اقتصادی مطرح می‌شود و باتوجه به اینکه ایران نسبت به دهه گذشته با افزایش سن ازدواج همراه بوده بنابراین باید در نظر داشت که بلوغ فکری، اجتماعی و اقتصادی جوانان به تأخیر افتاده و به تبع آن تک فرزندآوری نیز بروز پیدا کرده است. طبق آمارهای مرکز آمار ایران زوجین بین سه تا چهار سال تمایل به فرزندآوری ندارند و بعد از این فاصله زمانی، اگر مشکلات پزشکی و نازایی در این زمینه دخیل نباشد زوجین به مرحله فرزندآوری می‌رسند.
این روانشناس تخصصی کودک و نوجوان در ادامه ضمن بررسی علت بروز "تک‌فرزندی" از دیدگاه فرهنگی گفت: سبک زندگی انسان‌ها از نظر فرهنگی نسبت به گذشته تاکنون تغییرات زیادی داشته است به طوریکه زوجین قبل از اهمیت به فرزندآوری ابتدا به پیشرفت و ارتقاء سطح زندگی خود اهمیت می‌دهند. آنها بعد از ازدواج همچنان رشد شخصی، تحصیلی و شغلی برایشان از اهمیت بیشتری برخوردار است لذا این نوع از زوجین بعد از تولد اولین فرزندشان به دلیل افزایش بار مسئولیت از فرزندآوری بیشتر منصرف می‌شوند چراکه در این زمان جایگاه فرزند از نظر والدین امروزی تغییر کرده و آنها مانع پیشرفت والدین می‌شوند بنابراین این مسئله باعث شده رشد فردی و شخصی تقویت و به‌جای آن مسئله "فرزندآوری" تضعیف شود.
به گفته طالعی امروزه سبک زندگی "شخص محور" جایگزین سبک "اجتماع محور" شده، چند سالی نمی‌گذرد که سیاست جمعی ایران بر مبنای "فرزند کمتر، زندگی بهتر" است؛ لازم به ذکر است والدینی که اکنون به سن ازدواج رسیده و دارای "تک‌فرزند" هستند ثمره همین شعارند و این سیاست باعث شده جامعه به سمت "تک‌فرزندی" حرکت کند؛ سیاست‌هایی که برای این مسئله برنامه‌ریزی صحیحی نداشته است.
وی با بیان اینکه فرزندان امروز نسبت به فرزندان نسل قبل نیازها و مشکلات پیچیده‌تری دارند خاطرنشان کرد: همچنین طبق تجارب روانشناسی بسیاری از والدین از سرسخت بودن تربیت فرزندان شکایت دارند و همین مسئله باعث شده والدین بعد از تربیت فرزند اول به نوعی خسته شده و به تولد یک فرزند اکتفا کنند در همین راستا بسیاری از والدین نیز بر این باورند که "توجه به کیفیت تربیت فرزندان در ابعاد مختلف بسیار بهتر از توجه به کمیت آنهاست.
این روانشناس تخصصی کودک و نوجوان در ادامه درباره چگونگی رفتار والدین با "تک‌فرزندان" نیز گفت: تک فرزندان از کودکی نیازمند برقراری رابطه، رقابت و همکاری با همسالانشان هستند تا از این طریق بتوانند به دلیل نداشتن هم صحبت احساس کودکانه خود را تجربه کنند لذا والدین باید ابتدا نیاز کودک را تشخیص دهند سپس او را تشویق به حضور در محیط‌های اجتماعی کنند. به طور مثال کودک را در کلاس‌های فرهنگی، آموزشی و ورزشی ثبت‌نام کنند و از این طریق رشد اجتماعی او را فراهم کنند.
تک‌فرزندان در محیط تنهایی رشد می‌کنند که در آن یک من وجود دارد
طالعی معتقد است والدین تک فرزند باید سعی کنند توانمندی‌های واقعی فرزند خود را شناسایی و متناسب با آن انتظارات خود را نسبت به فرزندشان متعادل کنند همچنین باید با حمایت و توجه متعادل به تک فرزندان فرآیند استقلال سالم را در آنها تکمیل کنند.
وی در ادامه با اشاره به تاثیر "تک‌فرزندی" بر نوع رشد کودک بیان کرد: تک‌فرزندان در مقایسه با کودکان خانواده‌های چند فرزندی از صمیمت و روابط خواهری و برادری، یادگیری، ایثار و رقابت محروم هستند. اگرچه رقابت، احساسات و موقعیت‌های منفی در روابط خواهر و برادری وجود دارد اما به دلیل نوع روحیه مشترک شادی و نشاط بسیار زیادی در این نوع روابط وجود دارد این در حالیست که تک فرزندان صمیمیت و همدلی این رابطه‌ها را تجربه نمی‌کنند و تنها به صورت خیالی و در دنیای عروسکانه خود می‌توانند آن را تجربه کنند.
به گفته این روانشناس "تک‌فرزندان" در مرکز توجه و در نقطه میانی توجه والدین قرار دارند لذا این کودکان به دلیل برآورده شدن نیازهایشان از ناکامی مثبت بی‌بهره‌اند. والدین تک‌فرزند، "خودمحوری" و "خودخواهی" را برای فرزندشان معنا می‌کنند.
وی با بیان اینکه در خانواده‌های "تک‌فرزندی" اهداف خانواده بر روی برآورده شدن نیازهای فرزند مد نظر قرار می‌گیرد گفت: در این زمینه سالیوان، یکی از روانشناسان برجسته حوزه روانشناسی معتقد است که فرزندان در مرحله‌ای از دوران کودکی همبازی خیالی دارند و این موضوع در کودکان تک فرزند شیوع بیشتری دارد چراکه آنها مجبورند احساسات خود را با موجودی خیالی در میان گذاشته و با او به تعامل و رابطه بپردازند.
طالعی در ادامه با بیان اینکه "تک‌فرزندی" را نمی‌توان عاملی منفی در خانواده در نظر گرفت خاطرنشان کرد: با این وجود اما توجه، مراقبت، همدلی و احساسات والدین در این خانواده‌ها به سمت یک فرد متمرکز می‌شود و به دلیل اینکه آنها هیچ شریک و رقیبی در خانواده ندارند جایگاه برتر در خانواده را به خود اختصاص می‌دهند، به عبارت دیگر "سکوی قهرمانی خانواده در اختیار تک‌فرزندان قرار دارد".
به گفته این روانشناس تجربه‌های روانشناسی نشان می‌دهد تک فرزندان در زمینه‌های تحصیلی از پیشرفت خوبی برخوردار هستند با این وجود اما والدین غالباً حساسیت و انتظارات زیادی نسبت به تک فرزندان دارند و همین موضوع می‌تواند موجب بروز اضطراب و تنش‌های روانی شود این در حالیست که در خانواده‌های چند فرزندی والدین "واقع‌گرا" بوده و براساس توانمندی از فرزندان خود انتظار دارند.
وی معتقد است "تک‌فرزندان" در محیط "تنهایی" رشد می‌کنند که در آن یک "من" وجود دارد و برای رفع تنهایی خود به موقعیت‌های بیرونی وابسته می‌شوند؛ همچنین مفهوم خویشاوندی در بلندمدت برای کودکان "تک‌فرزند" تضعیف می‌شود به طوری که آنها در بزرگسالی هیچ خویشاوندی برای تعاملات اجتماعی ندارند و به تبع آن فرزندان آنها نیز خویشاوندی ندارند، موضوعی که تک‌فرزندان تا پایان زندگی با آن درگیر هستند.
طالعی در ادامه با اشاره به اثرات "تک‌فرزندی" بر رفتار والدین گفت: طبق تجربه‌های روانشناسی این نوع از والدین دوران رشد فرزند خود را همراه با تنش و اضطراب سپری می‌کنند. غالباً آنها فرزندان "کمال‌گرایی" تربیت می‌کنند، در تمام موقعیت‌ها و اهداف معیارهای عالی و کاملی برای آینده آنها دارند که آن را در قالب احساس اضطراب از بروز می‌دهند. در بعضی مواقع خانواده‌های "تک‌فرزند" در زمان بزرگسالی والدین خود را مورد بی‌توجهی و بی‌مهری قرار می‌دهد این مسئله بر والدین تاثیر روانی زیاد و احساس دلسردی بزرگی ایجاد می‌کند.
این مشاور کودک و نوجوان درباره خصوصیات اخلاقی تک‌فرزندها افزود: آنها از نظر اجتماعی نسبت به کودکان چندفرزندی مهارت‌های اجتماعی ضعیف‌تری دارند، درون این خانواده‌ها مهارت‌های اجتماعی کمتر رشد پیدا کرده و به دلیل برآورده شدن نیازهایشان از صبر و تحمل کمتری برخوردارند.
حضرت زهرا (س) : پاداش خوشرویی در برابر مؤمن بهشت است ،
و خوشرویی با دشمن ستیزه جو ، انسان را از عذاب آتش باز می دارد .
هرگز به کودک تان نگویید پیشه آینده اش چه باشد.
همواره به او ادب و ستایش به دیگران را آموزش دهید،
چون با داشتن این ویژگیها همیشه او نگار مردم و
شما در نیکبختی خواهید بود و اگر این گونه نباشد،
هیچ پیشه ای نمی تواند به او و شما بزرگواری بخشد.((اُرد بزرگ))